ออฟฟิศของเรานี่อินเตอร์จริงๆ ก่อนหน้านั้นก็ได้ยินเจ๊น้อยกด Speaker พูดภาษาปะกิดกับปลายสายที่ ร เรือกระจายปลิวว่อน แล้วอยู่มาวันนึงมามันก็มา เดินแขกไปแขกมาในออฟฟิศ เที่ยวมายืนหลังคอมคนโน้นทีคนนี้ที จนจอร์ชต้องเดินมาบอกว่าอย่าเปิด Avatar Chat ช่วงที่ ตาแขกนี้อยู่เพราะมันคอยสปายไปทั่วไม่อยากให้มันรู้ว่าเรามี Avatar Chat โอ้ววว ก็ทำไมจะไม่รู้ โชว์หราอยู่บนเว็บขนาดนั้นและแล้วเมื่อสองหรือสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ไม่แน่ใจว่ามันมากันนานเท่าไหร่แล้ว แต่พอรู้ก็มีจีน 3 คนมานั่งทำงานซึ่งนั่งด้านหลังเจ๊น้อย ใกล้ๆ กะโยเลย มีอยู่คนนึงคุยโทรศัพท์เสียงดังก็พอทนรำคาญกันไหว แต่วันนี้มันดังมากมายคาดว่าจะดังเกินกฏหมายกำหนด
แถมดังต่อเนื่องยาวนานมาก ถึงขั้นประสาทจะกินกันเลยทีเดียว หลังจากที่ปล่อยมันคุยไปประมาณชั่วโมงได้ ฟังดูแล้วคาดว่าจะหยุดได้ยาก เพราะยิ่งคุยมันก็ยิ่งดัง เดิน Sound Check ไปจนถึงเกือบหน้าห้องน้ำหญิงก็ยังได้ยินเสียงอยู่ โอ้ยย รำคาญว้อยยย เอาหูฟังอุดหูเปิดเสียงดังมากมาย ก็ยังลอดเข้ามาได้อีกก็เลยเอ็มไปถามปรางว่ารำคาญมะ ปรางบอกอุดหูไปแล้วตอนนี้ แต่มองไปทางไอ้ปุ๋ยมันบ่นอุบ ถึงขั้นส่ายหน้าระอาเลย
ก็เลยเอ็มไปถามน้ำว่ารู้สึกยังงัยน้ำบอกไม่ไหวแล้วพี่ ต้องมีใครซักคนไปบอกเค้า และแล้วน้ำมันก็อาสาจะเดินไปบอก แต่เห็นน้ำวนไปวนมาสองรอบมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะวางสาย ชีก็เลยเดินมาที่โต๊ะเราหยิบกระดาษโน๊ตขึ้นมาเขียนๆ แล้วเอามาให้เราอ่านดูว่า OK มะพี่ อ่านแล้วก็บอกอืม... เอาไปวางดิ เอาเข้าจริงๆ ชีไม่กล้าเดินไปวาง เสร็จแล้วก็เดินกลับไปที่นั่งโต๊ะ อุดหู แล้วก็ทิ้งโน๊ตไว้โต๊ะเรา ก็เลยชะเง้อหน้าขึ้นไปมองหน้าโย นึกได้คนที่น่าสงสารที่สุดคือโยเพราะนั่งใกล้ชิดกว่าใคร ก็เลยเอ็มไปบอกปรางว่าโยน่าสงสารสุด ปรางเลยบอกเออจริงด้วย ปรางก็เลยเปิดเอ็มโยดู ก็ขึ้นข้อความประมาณว่า ข้อความหลัก : นี่เราอยู่ท่ามกลางสงครามจีนหรืองัยเนี่ย ตามด้วย ข้อความรอง : ใครก็ได้ลากมันไปยิงทิ้งทีเหอะ แสดดด
ก็เลยบอกปรางว่า บอกโยด้วยละกันว่ามีโน๊ตที่โต๊ะพี่ ถ้าไม่ไหวให้เดินเอาไปวางได้ เพราะไม่มีเอ็มโย ก็เลยฝากคนอื่นไปบอก เอ็มไปถามหนูหิ่น หิ่นก็บอกว่าตอนนี้พี่โยมึนไปแล้ว เห็นพูดว่า ภาษาจีนคำว่าพูดเบาๆ หน่อย มันพูดงัยวะ ก็เลยบอกหิ่นไปว่า บอกโยไม่ไหวจริงๆ มาเอาโน๊ตที่น้ำเขียนไว้ไปวาง ดีกว่าพูดมั๊ง เพราะท่าทางวันนี้มันจะไม่วางสายแล้ว ซักพักโยก็เดินมา ก็ยื่นโน๊ตให้โย โยก็ถามว่ามันเป็นภาษาอะไรอ่ะพี่ ภาษาปะกิดหว่ะ เอาไปวางดิ
สรุปโยก็ไม่กล้าอยู่ดี ในที่สุดทุกคนก็คิดว่าปล่อยมันไป แต่ยัยคุนน้ำชีไม่ยอมปล่อย ชีบอกอิชั้นไม่ไหว นี่ขนาดชีนั่งไกลกว่าใครแล้วนะ พอดีอิ่มเข้ามาทำงานพอดี ชีก็เดินไปบอกอิ่มว่าไม่ไหวแล้วทั้งชั้นจะตายเอาถ้าปล่อยอีตาจีนนี่มันพูดเสียงดังแบบนี้แล้วไม่มีใครทำอะไรซักอย่าง
อิ่มก็เลยรับปากว่า ถ้ามันวางสาย อิ่มจะเดินไปบอกมันเอง ทีนี้ก็เดินบอกทุกคนว่ารอหน่อยละกัน มีคนอาสาไปบอกแล้ว ซักพักมันก็วางสาย โอ้โห....ชีวิตมีความสุขในบัดดล และไม่รู้ในตอนไหนที่อิ่มบอกให้ตานั่นหรี่เสียงลง เพราะซักพักก็ได้ยินมันคุยโทรศัพท์อีกรอบแต่คราวนี้รู้แค่ว่ามันคุยอยู่ เแต่เสียงเบาลงในระดับที่รับได้ ไม่ก่อกวนใคร แล้วช่วงบ่ายๆ ก็เห็นมีคนมาส่งตั๋วเครื่องบนพร้อมที่รูดบัตรมาให้ตาจีนสามคนนี้รูด เห้อออ โล่งอก คาดว่าอาทิตย์หน้ามันคงไม่โผล่หน้ามาให้เห็นกันอีก อย่างน้อยเราก็คงจะไม่ทันอยู่เห็นหน้ามัน เพราะกว่าเราจะกลับมาอีกทีก็วันศุกร์
จะพักร้อนแค่สามวันต่อเนื่องเป็น หกวันดูมันเป็นเรื่องใหญ่เรื่องไม่ง่ายนะ มันห่วงสารพัด เอาน่าไม่มีเราแค่คนเดียวมันก็คงไม่มีอไรหรอก อย่างมากก็โดนด่าว่าตอบเมล์ช้าแต่ก็มอบหมายหน้าที่นี้ให้แตงโมไปบางส่วน คือให้ช่วยตอบเมล์จาก CM ให้ด้วย โดยเมล์ไปบอก CM ว่าช่วงที่เราไม่อยู่ให้ CC Admin ของ Trueworld ด้วย ให้น้องเค้าช่วยประสานงานตอบให้ ส่วนเมล์อันอื่นช่างมัน รู้แต่ว่าต้องปล่อยวาง
คนอื่นเค้าสำคัญกว่าเรา เช่น พี่น้อย ตาพี เค้ายังลากันเป็นอาทิตย์ๆ กันได้เลย
วันนี้ก่อนเลิกงาน ก็เลยต้องมานั่ง Train แตงโมเรื่อง admin ของเรา และ โปรแกรม ON โดยบอกน้องเค้าว่า เจอปัญหาอะไรให้ติดต่อใคร ไม่ได้จริงๆ ก็แนะนำให้คุยกะปุ๋ย หรือแกงค์น่าจะดี อย่าไปถามพี่คนนั้นนะ เดี๋ยวจะงงกว่าเดิม น้องมันก็เห็นด้วย ว่าเคยคุยกะพี่คนนั้นแล้วไม่รู้เรื่องจริงๆ คุยกะพี่ปุ๋ยรู้เรื่องกว่า เออนะไม่ใช่เราคนเดียวนะเนี่ยที่คุยกะตานี่ไม่รู้เรื่อง แสดงว่าเราปกติดี อ้าว แล้วใครผิดปกติล่ะทีนี้ ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น