วันอังคารบ่ายๆ น้าสนมาถามแม่ว่าคุณแม่มีคาร์ซีทหรือเปล่าคะ ก็เลยตอบไปว่ามีค่ะไปไหนมาไหนมีติดรถไว้ตลอด น้าสนก็เลยชวนมามิไปถ่ายลงคอลัมน์เกี่ยวกับเด็กเมารถ สิ่งที่ต้องใช้คือ รถ คาร์ซีท และนางแบบตัวน้อยๆ ตอนแรกนัดถ่ายวันศุกร์ ไปๆ มาๆ เลื่อนเป็นวันพฤหัสแทน
วันพุธเป็นวันแม่อาม่า ตั๋วแปะ โซ้ยโกว และพี่ๆ ทั้งสามไปทำบุญที่อยุธยากัน มามิอดไปเพราะจามฮัดชิ้วๆ มาตั้งแต่วันอาทิตย์เย็นสงสัยจะติดหวัดพี่จีจี้ เพราะวันอาทิตย์เล่นด้วยกัน แถมแม่พาหนูลงสรว่ายน้ำเล่นน้ำซะนานไม่ยอมขึ้นด้วย วันพุธอากาศร้อนมากๆ ทุกคนบอกว่าดีนะที่มามิไม่ได้ไปไม่งั้นแย่แน่ๆ
เริ่มถ่ายรูปโดยการจับมามิใส่คาร์ซีท อากาศวันนี้ไม่เป็นใจครึ้มๆ ไม่มีแดดเลย ก็เลยต้องเปิดประตูรถทุกบานเพื่อให้แสงเข้าไปถ่ายรูปออกมาจะได้แจ่ม มามิจะต้องทำท่าเมารถด้วยห้ามยิ้ม แต่หนูค่อนข้างร่าเริงจะยิ้มตลอด พอไม่มีใครเล่นด้วยหนูก็ไม่ยิ้มมองกล้องให้ความร่วมมือดี แต่แสงมันยังไม่ดีพอถ่ายๆ
ไปก็เลยต้องกดกระจกลงเริ่มจากกระจกบานที่ติดกับ car seat ที่หนูนั่งอยู่ พอพี่น้ำช่างภาพกดปุ๊บ มันดังกึกๆๆๆ แล้วกระจกมันก็หล่นลงไปอยู่ข้างในบานประตูซะงั้น
ก็เลยต้องหยุดถ่ายพากันดึงๆ กระจกออกมา ไม่ได้ง่ายเลยมันไม่ยอมออกมา ดึงอยู่ซักพักคิดได้ว่าถ้าสตาร์ดรถแล้วกดกระจกไปด้วยดึงไปด้วยน่าจะขึ้นง่ายกว่า พ่อหนูก็เลยไปสตาร์ดรถปรากฏว่าสตาร์ดไม่ติด ซวยล่ะสิ แบทหมดซะงั้น คราวนี้ก็ต้องหยุดถ่ายเอามามิไปพักก่อนแล้วก็วิ่งหาสายชาร์ทมาชาร์รถเพื่อให้ติดเครื่องให้ได้ก่อน สงสัยแสงจะไม่พอจริงๆ พี่น้ำช่างภาพก็เลยต้องไปเอาไฟมาช่วย จากนั้นก็เริ่มถ่ายกันจนเสร็จ มีถ่ายตอนทำหน้าเมารถ คิ้วขมวดเลยแหละ มีถ่ายตอนหลับด้วย หนูรอเค้าซ่อมรถกันจนหลับเลยแหละ ไม่ต้องเสียเวลารอให้หลับเลยงานนี้
ปัญหามันมีอยู่ว่าตอนหนูอารมณ์ดีรถดันมีปัญหาแล้วเราก็ดันไปถ่ายน้องแบบว่าจะเอาหน้าเมารถ พอจะถ่ายตอนหายเมาแล้วให้หนูยิ้มมองหน้าแม่ หนูง่วงซะแล้วไม่ยอมยิ้มเลย ก็เคี่ยวเข็ญกันจนถ่ายกันได้ ไม่รู้รูปจะออกมาดีหรือเปล่า พอเค้าเลิกถ่ายเก็บข้าวเก็บของ ช่วงที่เค้าเก็บของกันอยู่หนูได้นอนหลับไปในรถซักพัก
ตื่นขึ้นมา อารมณ์ดีเชียวส่งเสียงเอิ๊กอ๊ากๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ซะงั้น แถมมีแดดมาอีกต่างหาก แสงดีเชียว
มันจะต้องมีปัญหาตลอดๆ
จะว่าไปแล้วหนูไปรักลูกครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้ว ครั้งแรกไปตอน 4 เดือนไปเทสหน้ากล้อง แล้วก็ได้ไปเล่นละครเรื่องแจ๋วใจร้าย เพราะน้าสนส่งรูปหนูไปให้ทางโพลีพลัส เรียกว่างานนี้ทำให้หนูเกิดเลยทีเดียว ครั้งที่สองหลังจากจบละครเรื่องแจ๋วก็ไปเทสหน้ากล้องอีกที แต่ก็ไม่มีข่าวคราวอะไรอีกเลย จนล่าสุดนี่แหละที่น้าสนใจดีเรียกหนูไปถ่ายคอลัมน์ สนุกดีเหมือนกัน น้าสน พี่น้ำช่างภาพ และพี่ๆ ทุกคนน่ารักมากๆ ค่ะ
พี่น้ำชมหนูว่าน่ารัก อย่างหนูเนี่ยลงปกได้เลย ก็เลยบอกพี่เค้าไปว่ามามิมาเทสสองรอบแล้วไม่มีทีท่าว่าจะได้เลย พี่เค้าเสนอว่าจะถ่ายให้แต่ต้องเป็นพรุ่งนี้ให้มาเทสอีกที แต่พ่อหนูบอกว่าไม่เอาแล้วไม่ว่างแล้ว
พ่อเค้าไม่อยากให้แม่โดดงานอีกวัน พี่น้ำเลยบอกว่าให้คุณแม่จับมามิทำผมซะหน่อย หาเสื้อผ้าที่น้องใส่แล้วสวย จับน้องถ่ายรูปแล้วส่งไปอีกที บอกตรงๆ คุณแม่เริ่มท้อใจ และหมดหวังเรื่องที่จะอยากให้หนูลงปกแล้วค่ะ หนูคงไม่เข้าตากรรมการจริงๆ แหละ น้าสนเค้าก็เสนอหนูไปสองรอบแล้วนี่ อีกอย่างเด็กน่ารักๆ มีเยอะมาก มามิของแม่ก็น่ารักสำหรับพ่อกับแม่ แต่หนูยังน่ารักไม่พอ ไม่เข้าตากรรมการนะจ๊ะหนูน้อย
พ่อหนูพูดว่า "มามิไม่มีดวงทางด้านถ่ายลงหนังสือจริง" แม่เห็นด้วยนะ ดูสิไปถ่ายวันนี้ก็รถก็ดันมีปัญหา อ้อ มีอีกเรื่องแม่ส่งรูปหนูไปประกวด "ค้นหาดาวดวงน้อยในดินแดนเทพนิยาย และการ์ตูน" กับหนังสือ บันทึกคุณแม่ เค้าลงรูปเด็กๆ ที่ผ่านเข้ารอบ แม่ก็ไปซื้อหนังสือมา หาดูรูปลูกเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ทั้งๆ ที่ทีมงานโทรมาบอกว่ารูปน้องจะลงในเดือนสิงหา แม่หาจนเลิกหาและคิดว่าลูกเราคงน่ารักไม่พอ สงสัยจะไม่เข้ารอบ อะไรฟร่ะ มีแอบเคือง หลอกกันให้ไปซื้อหนังสือนี่หว่า
จนพ่อหนูมาเปิดๆ หาก็ไปจ๊ะเอ๋เข้าให้ว่ามีรูปเด็กผู้หญิงคนนึงซ้ำกันสองรูป อีกรูปชื่อน้องแจน อีกรูปชื่อน้องมามิ อ่ะโห......เห็นมะ ดวงไม่มีจริงๆ ขนาดรูปเค้ายังลงผิดเลย ยัยหนูแจนมีรูปสองรูป แต่ยัยหนูมามิมีแต่ชื่อ สุดยอดดดดดดดดดดดด แม่ก็เลยโมโหเมล์ไปด่าซะ ก็มันผิดแบบไม่น่าให้อภัยจริงๆ อ่ะ ผิดในหน้าเดียวกันแค่เว้นแถวเอง เออ ถ้ามันคนละหน้าก็ว่าไปอย่าง ทางหนังสือก็ทั้งเมล์ทั้งโทรมาขอโทษขอโพย ก็ให้อภัยกันไปอ่ะนะ คงเป็นบทเรียนสำหรับเค้าล่ะงานนี้
ออกจากรักลูกพ่อก็ขับรถพาแม่กะมามิไปช้อปต่อที่ Shelter ได้เสื้อผ้าหนูมาเป็นแซกสามชุด กระโปรงสามตัว เสื้อกล้ามสามตัว หมดไปเกือบพันแปด ไปถ่ายรูปได้ค่าตัวมาพันเดียว แม่ช้อปไปพันเจ็ด ช้อปเสร็จพ่อเอามามิกับแม่มาฝากไว้ที่บ้านโซ้ยโกว แล้วพ่อก็เอารถไปเข้าศูนย์ให้เค้าเปลี่ยนแบท ปรากฏว่าแบทไม่มีปัญหา ไม่ต้องเปลี่ยนซะงั้น ก็แล้วทำไมเมื่อเช้ามันไม่ติดล่ะนั่น ส่วนเรื่องกระจกตั้งแต่ขับออกจากรักลูกแล้วมันคอยหล่นลงมาตลอดๆ เห็นพ่อบอกว่ามันต้องรื้อออกมาหมดไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ก็เลยยังไม่เปลี่ยน รอเอาไปวันใหม่ เพราะกลัวแม่กะมามิจะรอนาน
ขากลับโซ้ยโกวเค้ายก car seat ของพี่จีจี้ให้ เพราะตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้ว สบายเลยมามิเพราะ car seat ที่ใช้อยู่เนี่ยหนูไม่ชอบแล้วมันเป็นแบบกระเช้า หนูนั่งหลังตรงได้แล้วเลยไม่ชอบนอนๆ มันเริ่มเล็กไปแล้ว หนูคงอึดอัดด้วยแหละ สิ้นเดือนมีงาน Baby Best Buy ว่าจะซื้ออันใหม่ให้หนู ได้อันนี้มาแม่ประหยัดไปได้อีกหลายพันเลย ต้องขอบคุณโซ้ยโกวเค้าจริงๆ
ขากลับกระจกหล่นลงมาอีกแล้ว พ่อจอดรถไว้หน้าบ้าน แล้วลืมดันกระจกขึ้น กลางคืนฝนตกหนักมาก สาดเข้าไปในรถ car seat หนูชุ่มฉ่ำๆ ไปหมดแย่เลย ต้องถอดออกมาซักกันเลยทีเดียว พรุ่งนี้ต้องเอารถไปเข้าศูนย์ ไม่รู้จะเสียค่าซ่อมกระจกอีกเท่าไหร่ หนูไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เหรอเนี่ย
อ้อ...ติดตามอ่านคอลัมน์ที่มามิเป็นแบบได้เดือนตุลานะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น