เมื่อวานหลังจากเลิกงานแล้วไปเดินช้อปปิ้งกันสามคน มีเรา หิ่น และเก๋ ที่สีลมคอมเพล็กซ์ หลังจากซื้อของกันเสร็จ ก็เดินกลับ ตรงทางเดินที่เชื่อมรถไฟฟ้ากับรถไฟใต้ดิน ระหว่างทางก็เดินคุยกันมาตลอดทาง ก็มีคนเดินตามหลังมาก็เดินแซงไปเรื่อยๆ เพราะเดินค่อนข้างช้ากัน แบบว่าเดินไปคุยไป
เราแอบสังเกตว่ามีผู้ชายตัวผอม ใส่กางเกงขาสั้นสีดำ เสื้อยืดสีเหลือง รองเท้าแตะแบบคีบเดินตามหลังเรามาตลอด เดินแบบเยื้องๆ มาด้านซ้ายด้านที่เราสะพายกระเป๋า มันเดินไป คุยโทรศัพท์ไป แต่ตามองเราตลอดเวลา เพราะเราหันไปมองมันหลายๆ ครั้ง
ตอนแรกคิดว่ามันจะแซง ก็หลบให้มันแซง มันก็ไม่แซง มันก็เดินขนาบข้างมาเรื่อยๆ เราเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครที่ไม่รู้จักมาเดินตามหลังแบบใกล้ๆ อยู่แล้ว ปกติใครเดินตามหลังมาแบบใกล้ๆ เราจะหลบให้เดินแซงไป หรือไม่ก็ รีบเดินห่างๆ มันไป แต่นี่เราเดินกันเป็นกลุ่ม ก็พยายามหลีกทางให้ก็แล้ว หันไปมองก็แล้วมันก็ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้เดินตามจี้เราไม่ห่าง ซักรู้สึกไม่ดี ไม่ไว้ใจ เหลือวิธีเดียวคือรีบเดินออกมาให้ห่างๆ มันไว้
พอถึงบันไดทางลงจะลงไปรถไฟใต้ดิน เราก็เลยรีบวิ่งลงบันไดไปก่อนหน้าสองสาวที่เดินมาด้วยกันทันที จนเก๋ หรือหิ่นจำไม่ได้ พูดว่า พี่แหม่มจะรีบไปไหนเหรอ ก็เลยตอบไปว่า อ้อ... ปล่าวหรอก กลัวขวางทางคนอื่นเค้าจะลงบันได พอลงบันไดไปซัก 5 ขั้น ก็หันไปมองว่ามันตามมาหรือเปล่า....
แต่เปล่าแฮะ มันกลับเดินวกกลับไปทางเดิม...ทั้งๆ ที่มันตามมาจนถึงหัวกระไดแล้วด้วย....ถ้ามันไม่ได้คิดไม่ดีกะเรา...แค่เดินมาทางเดียวกันเฉยๆ มันก็น่าจะเดินลงบันไดมาใช่ป่าว แต่นี่ พอเราวิ่งลงบันได้ไป มันกลับไม่ตามเรามา...เดินวกกลับไปทางเดิมทั้งๆ ที่มาถึงหัวกระไดแล้วด้วยอ่ะ....หรือว่าเราคิดมากไป หรือว่าระวังตัวมากไป แต่ก็ช่างเหอะ กันไว้ดีกว่าแก้..
พอมาเดินเข้าทางรถไฟใต้ดินมาก็ถามสองสาวที่มาด้วยกันว่า สังเกตหรือเปล่าว่ามีผู้ชายเดินตามเรามาติดๆ ท่าทางคิดไม่ดี สองสาวกลับบอก ไม่รู้ตัว ไม่ได้สังเกต แต่ก็เอะใจว่าพี่แหม่มรีบวิ่งลงบันไดทำไม...
เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดกับเรามาแล้วครั้งหนึ่ง คือไปเดินตลาดนัดสวนจตุจักรคนเดียว ระหว่างที่เดินช้อปอยู่ก็สังเกตว่ามีผู้หญิงคนนึงเดินตามแบบติดๆ จอดให้แซงก็ไม่แซง เดินก้าวฉับๆ ไปเร็วๆ เธอก็เดินตามมาติดๆ โดยใช้ความเร็วเท่าเรา เราแวะร้านไหน ก็แวะกะเราด้วย เราแกล้งทำเป็นดูๆ ของในร้าน เธอก็มาทำท่าดูๆ ของเหมือนกัน พอเราเดินออกจากร้าน ก็เดินตามออกมาติดๆ เราแวะแบบนี้อยู่ 3 ร้าน ก็ตามมาทั้งสามร้าน ก็เลยแน่ใจแล้วว่าผิดปกติ ก็เลยรีบวิ่งออกจากซอยนั้นจนมาถึงทางแยกอีกซอยเป็นร้านเฟอร์นิเจอร์ ตรงนั้นคนไม่มี แล้วเป็นทางกว้าง ทันทีที่อยู่หน้าร้านเราก็หันขวับไปพร้อมจ้องหน้าจะเอาเรื่อง มันก็เลยทำเป็นเดินหันกลับไปทางเดิม
อีกครั้งพาเพื่อนญี่ปุ่นไปเดินซื้อของที่สวนนี่แหละ ก่อนไปเดินก็เตือนแล้ว เตือนอีกว่าให้ระวังกระเป๋า ระวังโดนล้วงกระเป๋านะ ถือให้ติดกับตัวไว้ อย่าเผลอเด็ดขาด แต่ก็โดนล้วงเอามือถือไปจนได้ จนเดี๋ยวนี้ไม่กล้าชวนไปเดินอีกเลย...
เศรษกิจไม่ดีแบบนี้ขอเตือนเพื่อนๆ ว่าไปไหน มาไหนให้ระวัง แม้กระทั่งทางเดินที่เราเดินไปทำงานประจำ เราอาจจะรู้สึกชิน รู้สึกว่าไม่น่าจะมีอะไรหรอก เวลาเดินก็ไม่ได้ระมัดระวังกัน ยิ่งถ้าเป็นตอนค่ำๆ หลังเลิกงาน เดินกันไปคุยกันไปด้วยแล้ว เรามักจะไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่ระวังตัว เดี๋ยวนี้พวกมิจฉาชีพมันมีทุกที่ และพร้อมที่จะโจมตีเราทุกเวลาที่เผลอ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น