ตั้งแต่เริ่มท้องทุกเช้าพ่อก็จะขับรถมาส่งแม่ทำงานที่ออฟฟิศทุกวัน และจะมาถึงที่ทำงานสายทุกวันเลย ไม่ว่าจะออกเร็วหรือออกช้า ก็มาถึงเวลาไล่เลี่ยกัน เพราะออกเช้า ๆ ก็จะติดแหง่กอยู่บนทางด่วนเป็นชั่วโมง แล้วตอนท้องโตมันปวดฉี่บ่อยด้วยสิ ถ้าเกิดติดบนทางด่วนเป็นชั่วโมงก็ไม่ไหว เพราะไม่รู้จะไปฉี่ตรงไหน ก็ได้แต่นั่งเครียดในรถ ก็เลยเลือกที่จะออกสายหน่อย ขับมาแป๊บเดียว มาติดตรงตอนลงจากทางด่วนเพื่อเลี้ยวเข้าพระราม 4 ประมาณ 10-15 นาที ก็พอไหวแต่ตอนขากลับจะกลับเองเพราะจะมีน้องๆ เดินกลับเป็นเพื่อนหลายคน โดยเดินไปขึ้นรถไฟใต้ดินที่สถานีสีลม โดยจะมีคุณพ่อมารอรับอยู่ที่สถานีเพชรบุรี ให้พ่อขับรถมารับถึงออฟฟิศตอนเย็นคงไม่ไหว รถติดมาก พ่อต้องแย่แน่ๆ ก็เลยมีเรื่องให้อดยิ้ม อดขำได้ทุกวันบนรถไฟใต้ดิน
พอท้องก็เลยรู้ว่าคนท้องนี่มีพลังอำนาจพิเศษเหนือธรรมชาติ สามารถมองสบตาใคร สามารถสะกดจิตให้คนหลับ หรือมองไม่เห็นได้ จะสังเกตได้ว่า พอประตูรถไฟฟ้าเปิดปุ๊บมองไปข้างใน ทุกคนก็ตาใส มองมาตรงประตูกันหมด พอคนท้องก้าวเข้าไปเท่านั้นแหละ คอพับคออ่อน หลับกันหมด ทั้งผู้ชายผู้หญิง
ขนาดผู้ชายบางคนเห็นนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ดีๆ ก็ไม่ได้ลุกให้นั่งนะ ทั้งๆ ที่เรายืนอยู่ตรงหน้า พอวางหูเสร็จปุ๊บคอพับหลับทันที จนผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ทนไม่ได้ ลุกให้เรานั่งแทน ไม่ลุกให้นั่งไม่ว่านะ แต่บางคน เห็นคนท้องยืนอยู่ พอมีคนลุกปุ๊บแทนที่จะให้เราไปนั่งกำลังก้าวเข้าเท้าเข้าไปจะเดินไปนั่ง เนื่องจากคนท้องจะเคลื่อนไหวตัวช้านิดนึง ก็จะโดนปาด เข้าไปนั่งก่อนเราจะไปถึงซะงั้น พอนั่งปุ๊บก็หลับทันทีเหมือนกัน
เข้าใจนะว่าคนเราบางทีไม่สนใจสิ่งรอบข้างจริงๆ บางคนนั่นอ่านหนังสือ หรือนั่งหลับ ไม่ทันสังเกต อันนี้ไม่ว่ากัน แต่บางคนที่เห็นแล้วทำเฉยนี่สิ มันแปลกๆ อยู่ เข้าใจนะว่าในใจคงคิดว่า การที่คนท้องยืนมันไม่ได้ลำบากอะไร เพราะยืนบนรถไฟใต้ดินมันแอร์เย็นๆ ยืนแค่แป๊บๆ เอง ตัวเราเอง ก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้ลุกให้นั่งก็ไม่ได้รู้สึกว่าลำบาก แถมยังเกรงใจอีกเวลามีคนลุกให้นั่ง แต่ถ้าวันไหนมีคนลุกให้นั่งจะดีใจว่า เออนะ สังคมไทยยังเหลือคนที่ยังมีน้ำใจอยู่นะ ^_^
ตอนท้องไม่โตมากสังเกตว่ามีผู้หญิงคนนึง ท้องโตมาก แถมใส่ชุดยูนิฟอร์มคนท้องด้วย คงนึกออกนะว่าชุดยูนิฟอร์มคนท้องมันหน้าตาเป็นงัย ถ้าเราท้องโตซัก แปด เก้าเดือนแบบนั้นก็คงต้องใส่แบบนั้นแหละ มาใส่ชุดหลวมๆ เหมือนใส่ทุกวันนี้คงหาไซร์ลำบาก นั่นแหละ เค้ามากะสามี แล้วสามีออุ้มลูกตัวเล็ก ภรรยาก็ท้อง แถมถือของอีกต่างหาก แต่ผู้คนก็มองก็เฉย ไม่มีคนลุกให้ ก็เลยปลงว่า เออนะ ท้องใหญ่ขนาดนั้น ใส่ชุดซะขนาดนั้น ยังไม่มีคนลุกให้ แล้วอย่างเรานี่ เออ...ก็เห็นว่าท้อง แต่ไม่ใหญ่มาก ชุดยูนิฟอร์มก็ไม่ใส่ มิน่าไม่ค่อยใครลุกให้นั่ง
เวลากลับบ้านพร้อมปราง ปรางก็รีบพุ่งปริ๊ดแหวกผู้คนไปกันที่นั่งว่างไว้ให้ก่อน เพื่อที่เราจะได้นั่ง ถ้าปรางไปด้วยส่วนใหญ่จะได้นั่ง เคยมีครั้งนึง ไปพร้อม นู๋หิน รินทร์ และเก๋ สามคนขึ้นรถไปก่อน แล้วก็ไปยืนจองที่ให้เราที่นึงเพื่อที่จะให้เราไปนั่ง คนท้องเคลื่อนไหวช้า พอจะเดินไปนั่งก็เจอคนอื่นปาดเข้าไปนั่งก่อน ทุกคนถึงกับอึ้งๆ อ้าปากค้างกันหมด และแล้ว คนที่นั่งข้างคนที่ปาดหน้าเราไปนั้นก็ต้องลุกให้เรานั่ง ซวยไป ^_^
และแล้ววันต่อมา ก็กลับพร้อมกันกับ 3 คนนี้อีก ตอนก้าวขาขึ้นไปคนก็โล่งๆ ทุกคนในรถสามารถมองเห็นเราได้ ว่ามีคนพุงโตๆ เดินไปในกลุ่มนั้นด้วย พอเข้าไปในรถก็จะไปยืนตรงกลางค่อนมาทางริมประตูฝั่งที่เดินเข้าไป สังเกตคนที่นั่งในขบวนรถนั้นก็เป็นหนุ่มๆ สาวๆ พนักงานออฟฟิศกันทั้งนั้น ทุกคนก็เห็นแต่ก็เฉยกัน
ยืนได้ซักพัก ก็มีคุณตาคนนึงซึ่งนั่งอยู่ที่นั่งสุดท้ายริมประตูอีกฝั่งหนึ่งของขบวนนั้น ลุกขึ้นมา แล้าเอาร่มมาสะกิดว่า หนูๆ มานั่งตรงนี้มะ จากตรงที่คุณตานั่งมันก็เดินมาหลายก้าวอยู่ แต่ปรากฏว่าพอคุณตาลุกมาเรียกเราปุ๊บ ก็มีคนปาดไปนั่งแทนที่แกปั๊บเลย แกเลยโมโห พูดออกมาเสียงดังกลางขบวนรถไฟฟ้าเลย "ยังหนุ่มๆ สาวๆ กันอยู่แท้ๆ ทำไมมีมีใครลุกให้คนท้องโตๆ นั่งกันเลย" ฮาาาาาา สะใจดีมั๊ยล่ะ
ก่อนเข้าไปนั่งตรงที่คุณตาลุกให้ ก็หันไปมองหน้าแต่ละคนตามสายตาที่คุณตามอง หน้าเจื่อนกันทั้งขบวน บางคนก็ทำปากอุบอิบๆ ว่ามองไม่เห็น ก็ว่ากันไป สรุปแล้ว ไอ้คนที่ปาดมานั่งที่คุณตาก็เป็นคุณป้าคนนึง ก็ต้องจำใจลุกให้คุณตากลับไปนั่งที่เดิม แล้วคนที่นั่งข้างๆ คุณตา ก็เลยต้องจำใจลุกให้เราก้าวเข้าไปนั่ง ซึ่งอีกสถานีถัดไปเค้าก็ลงแล้วอ่ะ แทนที่จะลุกตั้งแต่แรก จะได้ไม่โดนคุณตาด่า
พอตอนลงรถไฟใต้ดิน คุณตาลงสถานีเดียวกันพอดี สังเกตคุณตาแก่มาก แค่เดินยังต้องเดินช้าๆ แถมยังต้องเอาร่มคอยช่วยดันเวลาเดินแทนไม่เท้าด้วย แกยังอุตสาห์มีน้ำใจลุกให้เรานั่งอีก น่านับถือน้ำใจคุณตาจริงๆ อยากจะบอกว่า "คุณตาน่ารักจัง"
เข้าใจนะว่าสมัยคุณตาคงสอนกันมาว่าให้ลุกให้ สตรี เด็ก คนชรา และคนท้องนั่ง และคนสมัยนั้น คงจดจำ และทำกันจนเป็นนิสัย แต่พอคุณตามาเจอแบบนี้เข้า ก็คงจะไม่เข้าใจว่าทำไมเดี๋ยวนี้มันเป็นยังงัยกัน เค้าเลิกสอนกันแล้วเหรอ เออนั่นสินะ เดี๋ยวนี้เค้ายังมีสอนกันอยู่หรือเปล่า หรือเป็นเพราะเดี๋ยวนี้ คนเราไม่สนใจคนรอบข้างแล้ว มัวแต่สนใจแต่ตัวเองหรือเปล่า
เคยขึ้นรถเมล์ครั้งนึงตอนไม่ท้อง เราก็ยืนอยู่ เห็นคนท้องเดินขึ้นมา ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ทุกคนก็เฉยเมย ไม่ลุกให้คนท้องนั่ง จนกระเป๋ารถมล์ทนไม่ไหว ตะโกนขึ้นมาเลยว่าช่วยลุกให้คนท้องนั่งด้วยนะคะ เออ คนท้องขึ้นรถเมล์ก็ยังดีนะ มีกระเป๋ารถคอยดูแล และบอกให้คนลุกให้นั่ง แต่บนรถไฟใต้ดิน ไม่มีกระเป๋ารถไฟนิ ก็เลยไม่มีใครมาคอยตะโกนบอก แบบนี้ต้องให้คุณตา มาตะโกนด่าทุกวันเลยดีมะ สะใจดี ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น