หลังจากมามิหลับไปแล้วแม่ก็ได้มีเวลาเป็นของตัวเอง คืนนี้เราอยู่กันเองสองคนแม่ลูก คิดถึงพ่อของหนูจังเลย ตอนนี้พ่อจะเป็นงัยบ้างนะ พ่อจะเหงาบ้างหรือเปล่า พ่อกำลังคิดถึงหนูกับแม่หรือเปล่านะ ยัยหนูหลับปุ๋ยไปแล้ว ไม่รู้หรอกว่าพ่อป่วย หรือพ่อไม่อยู่บ้าน พ่อไปนอนโรงพยาบาลก็ดีเหมือนกันจะได้พักผ่อนเยอะๆ เพราะถ้าอยู่ที่บ้านก็ต้องมาช่วยแม่เลี้ยงหนูไม่ต้องได้พักกันพอดี
เริ่มจากจันทร์ที่แล้วมามิจามชิ้วๆ มีน้ำมูกไหลย้อย สงสัยจะเป็นหวัดวัดไข้ทุกวันก็ปกติดี พอวันพฤหัสอาการหวัดของหนูก็เริ่มหาย ไม่มีน้ำมูกไหลย้อย แต่พ่อกับแม่เริ่มมีอาการเจ็บคอนิดหน่อย วันศุกร์แม่ก็เจ็บคอมากขึ้นไปอีกบ่ายวันพฤหัสแม่ก็เลยไปหาหมอที่ห้องพยาบาลได้วิตามินซี กับยาแก้อักเสพมากิน เพราะหมอบอกว่าคอแดงๆ ได้ยามาแล้วแม่ก็ไม่กล้ากิน เพราะต้องให้นมลูกถึงหมอบอกว่ากินได้ไม่เป็นไรก็เหอะ
ไม่เคยกินเลยแหละ กินแต่วิตามินซี
ส่วนพ่ออาการไม่ค่อยดียังเจ็บคออยู่แม่ก็เลยเอายาแก้อักเสบที่ได้จากหมอให้พ่อกิน พ่อทั้งไอ และเจ็บคอ วันเสาร์พ่อก็ใส่หน้ากากทั้งวันเพราะกลัวเอาหวัดไปติดลูก พอวันอาทิตย์แม่ก็ยังปลุกพ่อแต่เช้าเพื่อจะไปมีทติ้งกับครอบครัวบ้านเลขที่ 51 ปีหนูทอง ที่คุยกันที่ webboad ขวบปีแรกของ momypedia งานนี้ไปกัน 11 ครอบครัว มีทติ้งคราวที่แล้วพ่อไม่ยอมพาเราไป พอครั้งนี้แม่อยากไปมาก พ่อก็เลยต้องพาไปทั้งๆ ที่ไม่สบาย แม่นี่มันแย่จริงๆ เลย ไม่น่ารบเร้าให้พ่อพาไป
อากาศเช้าวันอาทิตย์ที่เรามีทติ้งกันนั้น ร้อนอบอ้าวมาก ไม่มีลมเลย เจ้ากั้งลูกมี้กุ้งผื่นขึ้นเต็มหลัง เด็กๆ ทุกคนหัวเปียกยังกะสระผม พ่อกับแม่แต่ละครอบครัวก็แทบไม่ได้คุยกันเพราะมันร้อนแล้วเด็กก็ซน เหมือนจับปูใส่กระด้งแม่ก็แทบไม่ได้คุยกับใครเพราะว่าห่วงมามิ แต่ทุกครอบครัวน่ารักมากกกกก มี้ๆ ยังสาว ยังสวยทุกคนเลย แล้วคุณพ่อที่มาด้วยก็น่ารัก ระหว่างที่แม่คอยจับลูก คุณพ่อก็มีป้อนน้ำป้อนขนมให้แม่ ถ่ายรูปกันสนุกสนาน ดูแล้วพ่อๆ ทุกคน รักลูก และรักภรรยากันเอามากๆ ยอมขับรถพามามีทติ้ง ไม่ได้ใกล้เลยนะแต่ละคนมากันอย่างไกล แต่ก็มาด้วยใจ เพราะอยากเจอกัน
ตอนแรกพ่อกะว่าจะเอาเราสองคนไปทิ้งไว้แล้วพ่อจะเอารถไปศูนย์เพื่อซ่อมประตู แต่พ่อคงเห็นว่ามันวุ่นวายมาก ไหนจะของ ไหนจะคน แถมแม่ก็ไม่ได้กินข้าวเช้า อากาศก็ร้อน กลัวแม่จะรับมือไม่ไหว พ่อก็ต้องคอยอยู่ดูแล ไปหาขนม หาน้ำ หานมมาให้แม่กิน มามิปกติออกนอกบ้านจะร่าเริงมาก แต่วันนี้ก็ไม่ถึงขั้นหงุดหงิดแต่ไม่ค่อยยิ้มจะออกอาการนิ่งๆ และพอง่วงก็หน้างอ พ่อก็ต้องอุ้มหนูกล่อมหลับ แถมไม่ค่อยกล้าเข้ามาใกล้พวกพ่อแม่ คนอื่นๆ ไม่กล้าเข้าใกล้เด็กคนอื่นด้วยกลัวเอาหวัดไปติดลูกเค้า ได้แต่เดิมอ้อมไป อ้อมมาอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ สรุปวันนี้ก็เลยไม่ได้ซ่อมรถที่ประตูเน่าอยู่
หลังจากจับปูใส่กระด้งกันพักใหญ่ ประมาณ 11 โมงก็ได้เวลาแยกย้าย พ่อก็พาหนูกับแม่ไปบ้านอาม่าต่อ ไปถึงก็ไม่เจอใคร อาม่าออกไปซื้อของข้างนอก ก็เลยนั่งๆ นอนๆ กันอยู่ที่บ้านอาม่านั่นแหละ พอตกเย็นแม่ก็พาหนูไปว่ายน้ำลงสระประมาณ 15 นาที มือเหี่ยวทั้งแม่ทั้งลูก พอจะขึ้นจากสระหนูก็ร้องจ๊ากๆ จะไม่ยอมขึ้น ก็อยากให้เล่นต่อนะ แต่แช่น้ำนานๆ กลัวหนูปอดบวม วันนี้เตรียมกล้องไป แต่ไม่มีใครถ่ายให้ พ่อไปซื้อผ้าอ้อมให้หนูที่โลตัส สองครั้งแล้วที่มามิลงสระแล้วลั้ลลามากๆ แล้วพ่อไม่อยู่ถ่ายรูปให้ ไม่เป็นไร เอาไว้ครั้งหน้า
หลังจากกลับจากบ้านอาม่าแม่ก็เอาลูกเข้านอนมามิสลบตั้งแต่ขึ้นรถ พอมาถึงบ้านเอาเข้าที่นอนหลับต่อได้เลย หนูคงเพลียมากๆ ทั้งเจออากาศร้อน แถมว่ายน้ำอีกตั้งนาน ปกติจะต้องขอคาบนมก่อน บางทีคาบนมก็แล้วก็ไม่หลับต้องกล่อมกันต่อก็มี
เช้าวันนี้แม่ตื่นขึ้นมาประมาณแปดโมงเช้า ได้ยินเสียงน้ำดังตลอดเวลา ก็คิดว่าพ่อหนูกำลังอาบน้ำในห้องน้ำ เดี๋ยวคงมาเปลี่ยนแม่ให้ไปอาบบ้าง อาบเสร็จจะได้ไปทำงาน เสียงน้ำดังต่อเนื่องตั้งแต่แปดโมง ยันเก้าโมงเช้าไม่มีทีท่าว่าจะหยุด นึกในใจ ทำไมอาบน้ำนานอย่างนี้หนอ ไม่ได้การล่ะสายแน่ๆ ก็เลยลุกไปดู ปรากฏว่าห้องน้ำไม่มีใคร เดินลงไปข้างล่าง พ่อนอนอยู่ในห้องอาม่า ทีวีเปิดอยู่ ส่งเสียงเรียกพ่อ ก็เงียบ เดินไปเขย่า ๆ ถามว่าไหวมะ พ่อบอกว่าไม่ไหว มึนหัวมาก ก็เลยบอกให้พ่อหลับต่อ แล้วเสียงน้ำนั่นมันอะไรล่ะ เสียงมาจากห้องครัว เดินไปดูท่อน้ำที่ต่อเข้ากับเครื่องกรองน้ำมีน้ำรั่วออกมา ก็เลยเรียกพ่อมาปิดวาล์ว
จับมามิแต่งตัว แม่กินข้าวเสร็จ ไปเช็ดตัวให้พ่อ อาการก็ไม่ดีขึ้นก็เลยโทรไปบอกพี่อี้ให้ช่วยพาไปหาหมอหน่อย พี่อี๊บอกว่าเดี๋ยวบอกอาเฮียให้ ก็รอ ร๊อ รอ รอ ไม่เห็นอาเฮียโทรมาซักที ไม่ได้การล่ะ โทรไปหาอาเฮีย ปรากฏว่าอาเฮียยังไม่รู้เรื่อง พอรู้เรื่องก็รีบออกจากบ้านลาดพร้าวมารับพ่อหนู ไปโรงพยาบาล กว่าจะมารับพ่อหนูไปก็เกือบบ่ายสองแล้ว อาเฮียให้น้อยมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ช่วยดูแลมามิด้วย แต่แม่ก็ไม่ได้ให้ช่วยอะไร ก็ให้เค้าทำงานบ้านของเค้าไป
พอไปได้ซักพักใหญ่ อาเฮียก็โทรมาบอกว่าพ่อหนูต้องนอนโรงพยาบาลคืนนี้ หมอบอกว่าตรวจเบื้องต้นน่าจะเป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากัน ตอนพ่อออกไปไม่ได้เอามือถือไปด้วยสิ ห่วงก็ห่วงแต่ไม่รู้จะทำงัย อยู่กับอาเฮียแล้วคงไม่เป็นไรหรอก ปกติพ่อเป็นคนอดทนมากๆ ไม่หนักหนาพ่อไม่ยอมไปโรงพยาบาล นี่ยอมไปแสดงว่าไม่ไหวจริงๆ แล้วล่ะ
เลี้ยงหนูคนเดียวทั้งวันนี่ก็เหนื่อยมากๆ เลย พ่อเก่งจริงๆ เลย เลี้ยงหนูคนเดียวทุ๊กวันตั้งแต่หนูได้สามเดือนกว่า ๆ คนตอนนี้แปดเดือนกว่าๆ แล้ว ไม่เคยมีบ่นซักคำ ยิ่งช่วงนี้หนูซนมากๆ แม่เผลอแป๊บเดียว เอานั่นเอานี่ยัดปาก ลงไปคลานที่พื้นก็จับรองเท้าแม่ยัดปาก สกปรกมากกกกกๆ เห้ออ แม่กลุ้มเลย
พอตกค่ำอาเฮียกลับมา อากง อาม่าก็กลับมา อยากจะทิ้งหนูไว้แล้วไปหาพ่อ ทำไม่ได้กลัวลูกจะงอแง ถ้าไปก็ต้องรีบกลับมาให้นมอีก ก็เลยโทรไป รพ. ถามอาการของพ่อ พ่อบอกว่าอาการยังไม่ดีขึ้นเลย และพ่อก็คิดว่ามันไม่น่าจะใช่อาการของน้ำในหูไม่เท่ากันผลตรวจเลือดออกมาแล้วหมอบอกปกติดี ตอนนี้ให้น้ำเกลือ และหมอให้กินยา แม่บอกพ่อว่าถ้าพรุ่งนี้อาการไม่ดี ให้พ่อบอกให้หมอตรวจให้ละเอียดกว่านี้ถ้า MRI ได้ก็จะดี
พรุ่งนี้ อาม่ากับอาเฮียจะไปเยี่ยมพ่อ แม่อยากไปด้วยบอกจะเอาหนูไป อาม่าบอกไม่อยากให้เอามามิไป รพ. สรุป ก็ต้องเฝ้าบ้าน ไม่ได้ไปดูอาการพ่อแล้วล่ะ
คืนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้พ่อพักผ่อนเยอะๆ หายไวๆ อย่าให้เป็นอะไรมากกว่านี้เลย อยู่กันสองคนแม่ลูกมันเหงาจังเลยพ่อ คิดถึงพ่อจริงๆ นะ
ปล. ขอบคุณภาพสวยๆ จากมี้นก กับพ่อสรรนะจ๊ะ ชอบมากมายจร้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น