แถวล่างนับจากทางขวามือ คนที่ 4 นั่งติดกะนังแบงค์เลยนะเนี่ย เรา..
มีอยู่วันนึงเกิดอาการคิดถึงวัยเด็กสมัยมัธยมขึ้นมา แล้วมานั่งคิดๆ ดู เพื่อนตอนมัธยมเราหายไปไหนหมดหว่า...เออ...มันหายไปแล้ว หายไปตอนไหน ไม่ได้ติดต่อใครเลย แล้วทุกคนหายไปไหนเนี่ย ..แล้วจะติดต่อเพื่อนได้งัยล่ะนั่น จะเริ่มตรงไหน เอาวะนั่งหน้าคอมทุกวัน นึกอะไรไม่ออกก็ไป Google ละกัน จำได้แค่ว่ามีเพื่อนคนนึงเป็นคุณครูสอนหนังสืออยู่โรงเรียนเอกชนแห่งนึงที่เชียงราย เริ่มจาก search ชื่อ นามสกุลเพื่อนผู้หญิงที่เคยสนิทๆ ก่อนเลย ความเป็นไปได้ที่จะเจอน้อยมาก เพราะป่านนี้คงแต่งงานเปลี่ยนนามสกุลกันไปหมดแล้ว เอางัยดีล่ะ...หาจากชื่อเพื่อนผู้ชายดีกว่า เพราะงัยก็ต้องใช้ชื่อ นามสกุลเดิมกันอยู่แล้ว
พอพิมพ์ชื่อคนแรกไปปุ๊บ เจอปั๊บเลย เจ้าของกิจการ บ. ล้านปัน ที่เชียงราย....มีเว็บไซต์ มี อีเมล์ติดต่อด้วย ก็เลยตัดสินใจเขียนอีเมล์ไปแนะนำตัวเอง แล้วก็แอบคาดหวังนิดๆ ว่าจะมีการตอบกลับมา....หลังจากรอไปนาน จนเกือบลืมไปแล้ว ในที่สุดก็ได้รับเมล์ตอบกลับมาในวันที่ 13/03/2551 พอได้รับอีเมล์จากเพื่อนคนนี้ ก็ได้อัพเดทข้อมูลเกี่ยวกับเพื่อนๆ หลายๆ คนเลย
ขออนุญาตเอาข้อความในอีเมล์มาเผยแพร่หน่อยละกันนะเพื่อน เพราะเธอเขียนได้ใจเอามากๆ
สวัสดี แหม่มกะปิ
ยินดีมากๆ ที่ได้รับ เมล์จากเพื่อนนะ
แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่ตอบเมล์ช้ามาก อย่างไรก็ดี
ขอบอกว่าตื่นเต้นมากพอเห็นเมล์และคิดว่าต้องเป็นแหม่มแน่นอนจ้ะ
พอดีเมล์ที่แหม่มได้ไปมันเป็นเมล์ของบริษัทที่เราตั้งขึ้นมาเพื่อทำงานส่วนตัวค้าขายเครื่องประดับเงินจ้ะ
จำได้ไหมว่าตอน ม.ห้าเราก็ฮิตใส่กันพักใหญ่ๆ (เกือบซาวปี๋)
ตอนนี้เราเปิดร้านขายเครื่องเงินอยู่ตรงหน้าโรงแรมเวียงอินน์จ้ะ
เพิ่งเปิดได้สี่เดือนละ เราไม่รู้ว่า จะแอด เมล์ของแหม่มเข้า msn
ได้อ้ะเปล่านะหากไม่ได้ แหม่ม แอด @hotmail.com
ไปเลยเพราะเราออนเกือบตลอดเวลาทำงาน.อิอิ
ตอนนี้ที่เชียงรายเพื่อนเก่าๆ เราก็มี
- อีโหน่ง (ผู้ไม่มางานเปิดร้านเราและยังไม่มาจนถึงวันนี้
- ยุ้ยก็เป็นครูที่ CVK เหมือนเดิมสิบกว่าปีแล้วนะ มักจะมีนัดกินน้ำเงี้ยวกันทุกวันอังคาร แต่หลังๆ ต่างคนต่างยุ่งก็เลยไม่ได้เจอกัน
- เอ็มไปอยู่ระยองมีลูกสองคนน้ารักมาก ตอนปีใหม่เคยพามาที่ร้านพร้อมสามี
- แอนยุ ก็มีลูกแล้วไปๆ มาๆ ระหว่าง กทม. กับ เชียงรายมักจะมาแว่บๆ ที่ร้านหรือไม่ก็โทรมาบอกว่าอยู่เชียงรายแต่เลี้ยงลูกไม่สามารถมาหาที่ร้านได้
- อ้อย โขยริน ก็เปิดร้านขายเสื้อผ้า เหมือนเดิมแต่ชีไม่เหมือนเดิมเท่าไหร่ เคยเจอที่งานเลี้ยงรุ่น ชีก็แบบว่าไม่ค่อยมาคุยเพราะมัวแต่อยู่กับสมาคมแม่บ้านคุยกันเรื่องลูก
- อุวารา ได้ข่าวว่าเป็นครูที่เวียงชัยบ้านเกิดมีครอบครัวที่อบอุ่น
- นิดเพลินพิศก็เป็นครูสอนเปียโน พูดจาเลอะเลือนเหมือนเดิม
- อีจ๋าบ๊องส์ก็อยู่เชียงใหม่ขายกระดาษชำระกับพี่สาว เหมือนเดิม
- อีนิดเบญจวรรณก็อยู่ กทม. ไร้ผัวเหมือนเดิมอยู่แถวอนุสาวรีย์อ่ะ แหม่มไปเที่ยวหามันสิ ไปง่ายมาก ราชวิถีซอยสอง มันทำงานอยู่ที่....เป็นคนดูแลจ้ะ เราก็เคยไปเช่าอยู่ที่โน่นสามปี กว่าๆ ตอนที่ไปขายแรงงานที่ กทม.
ส่วนอีแต้มก็ทำงานที่กทม โรงแรมอะไรสักอย่าง เมื่อประมาณสองสัปดาห์ที่แล้ว
ก็เพิ่งมาบ้านและมาเยี่ยมเราที่ร้าน
- นฤมลโดนเสกสเปิร์มเข้าท้องจ้ะ ตอนนี้ท้องมารไปแระ
- นกธิดาพร ก็ได้เป็นครูอยู่ มงฟอร์ตประถมตั้งรกรากที่เชียงใหม่แล้ว สถานภาพโสดค่ะ หมดละเพื่อนๆ ที่จำได้
อ้อ อีเบนบึ๊ก็อยู่ กทม นะ แต่ไม่เคยเจอได้แต่โทรคุยกันบ้าง
แหม่มล่ะเป็นไงบ้าง สบายดีกา มีลูกมีผัวหรือยัง อิอิ ว่าแต่ก็คิดถึงเพื่อนๆ นะ เราน่ะซวยสุดๆ ก็คือกล่องความทรงจำสมัยมัธยมหายจ้ะ รูปต่างๆ นานาได้อันตรธานไปหมดเลย กล่องอื่นๆ ไม่หายเสือกหายกล่องมัธยม ดีนะที่ยังเหลือรูปหมู่ตอน ม.หก
หลังจากที่เราร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดแล้วมาถ่ายหน้าตึกอ่ะ อิอิ จำได้มะ
หากจำไม่ได้ลองเข้าไปดู www.swk3033.com เข้า webboard แล้วหาหัวข้อห้อง สาม มาแจม เราโพสต์รูปนั้นลงไปเอง อิอิ ลองเข้าไปดูนะ หรือหากอยากได้ยินเสียงเป็นๆ ของเรา ก็ 081....... เด้อ
พอแระ เมื่อยมือ คิดเพื่อน เพื่อน เสมอ จ้ะ แต่ไม่แสดงออก อิอิ
แบงค์คนเดิมแต่ดูดีกว่าเดิมเยอะ
ปล หากจะติดต่อเราแบบสะดวกๆ ก็ ...@hotmail.com เน้อ
bye bye
หลังจากได้รับเมล์จากแบงค์ได้ msn มา ก็จัดการ add จำได้ว่าวันแรกที่แบงค์มาทัก เรากำลังจะวิ่งไปขึ้นรถตู้ไปเที่ยวหมู่เกาะสุรินทร์ ได้คุยกันแค่สองสามประโยค เสียดายเอามากๆ แต่บอกเอาไว้ว่าเดี๋ยวกลับมาคุยกันต่อ หลังจากนั้น เราก็คุยกันเกือบทุกวัน อัพเดทข่าวสารเพื่อนๆ กันตลอด เธอมีเรื่องมาเมาท์ได้
ทุกวัน พร้อมกับมิวสิควีดีโอเพลงเก่าๆ จาก youtube สมัยวัยหวานส่งมาให้ดูเป็นระยะๆ
ดีจัง อย่างน้อยกล่องความทรงจำสมัยมัธยม เราก็กลับมาแล้ววววว กลับไปเชียงรายคราวหน้าจะไปรื้ออัลบั๊มรูปเก่าๆ ที่เหลืองแล้ว เอามา scan เก็บๆ ไว้ดีกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น