จำได้ว่าเสาร์หรืออาทิตย์นี่แหละ ไม่แน่ใจได้ดูรายการทีวี เค้าแนะนำที่เที่ยวใกล้ๆ กรุงเทพที่พวกเราพอจะขับรถไปกลับได้ ชื่อว่าตลาดคลองสวน 100 ปี จังหวัดสมุทรปราการ เลยคุยกันว่าน่าไปเน๊อะ จากนั้นก็คุยกันว่าอาทิตย์หน้าไปกันมะ ก็ไม่ได้บอกใคร วันพุธ หรือพฤหัส ไม่แน่ใจเจอเหมียวที่เต้นท์ เหมียวบอกว่าพี่ไปเที่ยวไหนอีกอย่าลืมชวน ก็เลยชวนเหมียวไปด้วย พอกลับออฟฟิศเอ็มมาบอกอีกรอบว่าไม่แน่จะไปด้วย พฤหัส กะศุกร์ชวนน้องๆ ที่ออฟฟิศไปด้วยแต่เห็นทำท่าเฉยๆ กัน มีแต่ปรางที่กระตือรือร้นอยากจะไป พอวันศุกร์เอ็มไปถามเหมียวอีกที เหมียวบอกไม่ไปแล้ว ช่างบ่ายๆ พี่บิ้นเอ็มมาบอกว่าวันอาทิตย์ยูโกะนัดกินข้าว ก็เลยบอกพี่บิ้นให้โทรไปชวนยูโกะไปด้วยดีกว่า ก็ได้ยูโกะรวมทริปไปอีกคน ชวนปรางอีกที บอกว่ามีเพื่อนญี่ปุ่นไปด้วยปรางเลยไม่ยอมไปด้วยแล้ว
เช้าวันเสาร์ตื่นเจ็ดโมงตรง เที่ยวทีไรตื่นเช้ากว่าไปทำงานอีกแน่ะ ไปรับยูโกะที่โรงแรมแถวสุขุมวิท แล้วก็ขับรถไปตามแผนที่ที่ปริ้นมา ใช้เวลาไม่นานวิ่งออกไปทางอ่อนนุชประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึง ไปง่าย ก่อนถึงตลาดจะมีป้ายบอกทางตลอด ไปถึงที่จอดรถเค้าก็เอาผ้ามาคลุมรถเราให้ แล้วก็เข้าไปเดินตลาดกัน ตลาดคลองสวน 100 ปี ตั้งอยู่ริมคลองประเวศน์บุรีรมย์ ในพื้นที่ 2 จังหวัดคือ ต.เทพราช อ.บ้านโพธิ์ จ.ฉะเชิงเทราและ ต.คลองสวน อ.บางบ่อ จ.สมุทรปราการ เราไปจอดรถฝั่งสมุทรปราการ เดินในตลาดไปประมาณ ร้อยเมตรข้ามสะพานโค้งๆ ไปก็เป็นอีกจังหวัดคือฉะเชิงเทรา สามารถจอดรถได้ทั้งสองฝั่งมาจากฝั่งไหน ก็เลือกจอดที่ฝั่งนั้น
ตลาดคลองสวน 100 ปี เป็นตลาดเก่าตั้งแต่สมัย ร. 5 ตลาดไม่ใหญ่ ชุมชนไม่ใหญ่มากเหมือนที่ตลาดน้ำอัมพวา ของกินเยอะมาก โดยเฉพาะเป็ดตุ๋น ไข่เค็ม หอยจ้อ ขนมต่างๆ และยังมีผลไม้ก็มีบ้างแต่ไม่เยอะ ขนมก็มีทั้งแบบไทย จีน ฝรั่ง ว่ากันว่าชุมชนแห่งนี้จะอยู่รวมกันทั้งไทย จีน และมุสลิม เดินดูพวกของเก่า บรรยากาศตลาดสมัยก่อน ซึ่งปัจจุบันยังคงหลงเหลือบรรยากาศเก่าๆ ให้ดูอยู่ และที่พลาดไม่ได้ร้านแป๊ะหลี ขายกาแฟ ชาเย็น โอเลี้ยงแปะทำเอง อร่อยจริงๆ ร้านเก่าแก่มากป้ายเขียนไว้ว่า 70 ปี ตัวแปะเองเหมือนเป็นโลโก้ของที่นี่เลย ใครมาต้องแวะมากินกาแฟร้านแก พร้อมถ่ายรูปแกด้วย ลูกค้ามาแปะจะคอย
ต้อนรับขับสู้อย่างดี ทำกาแฟให้ดู เรียกไปถ่ายรูป มานั่งคุยนั่งให้ถ่ายรูป โดยไม่ต้องขอให้แกมาเป็นนายแบบให้ แกเรียกให้เราไปถ่ายเลย น่ารักดี
ที่นี่แปลกอย่านึงคือสะพานทุกสะพานจะต้องชันๆ สูงๆ ขึ้นไป ยังแปลกใจคนแก่ๆ จะปีนกันไหวเหรอ เดินดูของไปถ่ายรูปไป แล้วก็ต้องมาคอยอธิบายโน่นนี่ให้ยูโกะฟังด้วย เพราะเธอสงสัยไปทุกอย่างถามทั้งเรื่องของกินและของใช้ ของบางอย่างมันก็อธิบายลำบากนะ ไข่เค็มกะไข่เยี่ยวม้าเงี้ย มันต่างกันงัย กินงัย ทำงัย เรากินอาหารเช้า และอาหารกลางวันกันที่นี่ ก๋วยเตี๋ยวเป็ดอร่อยดีก่อนกลับซื้อไข่เค็มมาสองโหล ซื้อขนมเปี๊ยฝากน้องๆ ที่ออฟฟิศ ซื้อแก้วมังกรด้วย เอาให้ยูโกะเพราะเธอสงสัยว่ามันคืออะไรกินยังงัย ซื้อตะกร้าใส่ขวดน้ำมา 3 ใบ สีมันสวยดีไม่รู้จะได้ใช้หรือเปล่า ได้มรดกเป็น D50 มาจากพี่บิ้น ก็เลยได้ใช้มันเป็นครั้งแรก ไม่ค่อยได้ถ่ายเท่าไหร่ เพราะมียูโกะไปด้วยนี่แหละ
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จฝนก็ตกขับรถต่อไปอีกประมาณ 7 กิโล ก็ไปถึงวัดหลวงพ่อโสธร ถึงวัดฝนยังปรอยๆ เข้าไปไหว้หลวงพ่อองค์จริงที่โบสถ์ใหม่ก่อน ไหว้เสร็จแล้วไปไหว้องค์จำลอง พร้อมทั้งเสี่ยงเซียมซี ยูโกะออกมาดี แปลให้เสร็จก็ให้เอากลับบ้านด้วย ส่วนของเราไม่ดีเลย ในนั้นบอกให้ทำบุญโดยถวายน้ำมันแล้วจะพ้นเคราะห์ ก็เลยต้องซื้อน้ำมันพืชหนึ่งขาดมาเทตรงถาดที่เค้าจุดไฟ ให้คนเอาธูปเทียนไปจุดกัน เสร็จแล้วก็กินหอยทอดร้านแถวนั้น ซื้อขนมจาก และของกินเล่นสองสามอย่างแล้วก็กลับ
มาถึงกรุงเทพส่งยูโกะเสร็จ ถึงบ้านประมาณสี่โมงเย็น อาบน้ำอาบท่าเสร็จ ทุ่มนึงก็ออกจากบ้านไปดู Concert AF4 ต่อ ไม่เคยไปดูเลยอยากไปดู เอให้บัตรฟรีมาสองใบ ไปถึงที่หน้างานคนเยอะ เสียงดัง ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมานั่งกินก่อนเข้าไปดู พอเข้าไป ที่นั่ง Perfect มากแถวเอ ที่นั่ง 1 กะ 2 อยู่เกือบหลังเวที มองเห็นแต่ท้ายทอยอาต้อยแถมทีวีจอใหญ่ๆ บังด้วย พอคอนเสิร์ตเริ่ม คนไม่เต็ม แล้วไม่รู้คนที่ไหนกรูกันขึ้นมาบนอัฒจันท์ (สะกดงัยวะ ช่างเหอะ) เต็มเลย ก็เลยขยับเข้าไปอีกหน่อยค่อยยังชั่วได้เห็นด้านข้างๆ ของอาต้อย แต่พอนักล่าฝันเดินมานั่งกะอาต้อยมองไม่เห็นเลยโคมไฟบังมิด
ที่ดีจริงๆ พี่บิ้นห้อยบัตรสื่อจะไปนั่งคอกสื่อก็ได้ แต่เราไปด้วยไม่ได้ พี่แกก็เลยไม่ไป บอกให้ไปถ่ายรูปก่อนแล้วค่อยกลับมานั่งก็ไม่ยอมไป เลยต้องนั่งถ่ายรูปมุมสูงๆ ไกลๆ ไกลมากกกกกกก ดูคอนเสิร์ตแบบไม่สนุกเลย คาดว่าพอคอนเสิร์ตเริ่มเค้าก็ปล่อยพวกที่ไม่มีบัตรเข้ามาหมดเลย พวกที่มานั่งข้างๆ เราเหมือนพวกเด็กเหลือขอ ขอเรียกว่าเด็กสลัมเลยแหละ พูดจาสุนัขไม่รับประทาน แถมมันกรี๊ดซะ หูจะแตก
มันกินนกหวีดไปกี่ตัววะ เสียงมันหวีด ทำให้หูอื้อยิ่งกว่าตอนเครื่องบินขึ้นลงซะอีก จนเราทนไม่ได้ต้องปิดหูกรี๊ดออกมา เพราะถ้าเราไม่กรี๊ดหูเราจะแตก จริงๆ นะ แถมต้องมาฟังคำมันสบถหยาบๆ คายๆ ตอนที่นัทเลือก ปองและแคทกลับมา มันด่าซะ สุดจะรับได้ ทั้งดอก ทั้งแสด ส้งติง โอยย... นรกแตกจริงๆ หรือว่ามันเลยวัยเราไปแล้วที่จะมาดูคอนเสิร์ตแบบนี้ ไม่ไหวแล้ว ครั้งแรก และครั้งสุดท้ายจริงๆ นะจะไป concert AF4 เนี่ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น